Een aan het Frans ontleend principe van fonologische organisatie in het Zuid-Nederlands.
Résumé
This article addresses a hitherto unnoticed contrast between the phonologies of Northern and Southern Dutch. This contrast concerns two phenomena, viz. the resyllabification of a morpheme-final consonant in the next syllable and the deletion of vowels, especially in pronouns and articles, when they can cliticize to other words.
It is shown that both phenomena can be analyzed as the result of that fact that Southern Dutch, just like French, does not bother to make morpheme boundaries and syllable boundaries coincide. Next, it is shown that a classical input driven rule oriented phonological theory cannot express this state of affairs as on single fact. In an output driven theory, like Optimality theory, in which constraints, instead of rules, play a central role, this is indeed possible: the phenomenon is expressed by a single, minimal, difference in the constraint order.
Thirdly, the conjecture is advanced that, given the intensive language contact, Southern Dutch has adopted this specific way of phonological organization from French.
Finally, it is concluded that not only lexemes, phonological and syntactic elements, but also principles of phonological organization like the constraint order, can be borrowed from one language to another.
It is shown that both phenomena can be analyzed as the result of that fact that Southern Dutch, just like French, does not bother to make morpheme boundaries and syllable boundaries coincide. Next, it is shown that a classical input driven rule oriented phonological theory cannot express this state of affairs as on single fact. In an output driven theory, like Optimality theory, in which constraints, instead of rules, play a central role, this is indeed possible: the phenomenon is expressed by a single, minimal, difference in the constraint order.
Thirdly, the conjecture is advanced that, given the intensive language contact, Southern Dutch has adopted this specific way of phonological organization from French.
Finally, it is concluded that not only lexemes, phonological and syntactic elements, but also principles of phonological organization like the constraint order, can be borrowed from one language to another.
Dit artikel behandelt een tot nu toe onopgemerkt contrast tussen de fonologie van het Noord- en Zuid-Nederlands. Dit contrast behelst twee verschijnselen, t.w. (i) resyllabificatie van de eindmedeklinker van een morfeem naar de volgende lettergreep en (ii) klinkeruitwissing, in het bijzonder in voornaamwoorden en lidwoord, wanneer zij zich clitiseren aan andere woorden.
Beide verschijnselen kunnen worden geanalyseerd als het gevolg van het feit, dat in het Zuid-Nederlands, evenals het Frans, de tendens ontbreekt om syllabegrenzen en morfeemgrenzen te laten samenvallen. Vervolgens zal blijken dat een klassiek, invoergestuurd, fonologisch model niet in staat is de samenhang van de beide verschijnselen uit te drukken. In een uitvoergestuurd model, zoals de Optimaliteitstheorie, waarin beperkingen i.p.v. regels een centrale rol spelen, kan dit wel: het verschijnsel in kwestie wordt uitgedrukt door een enkel, minimaal verschil in de volgorde van de beperkingen.
In de derde plaats wordt de hypothese geformuleerd dat door het intensieve taalcontact, het Zuid-Nederlands deze wijze van fonologische organisatie van het Frans heeft overgenomen.
Tenslotte wordt de conclusie getrokken dat niet alleen lexemen, fonologische en syntactische elementen, maar ook principes van fonologische organisatie (zoals de volgorde van beperkingen), van geleen kunnen worden uit een andere taal.
Beide verschijnselen kunnen worden geanalyseerd als het gevolg van het feit, dat in het Zuid-Nederlands, evenals het Frans, de tendens ontbreekt om syllabegrenzen en morfeemgrenzen te laten samenvallen. Vervolgens zal blijken dat een klassiek, invoergestuurd, fonologisch model niet in staat is de samenhang van de beide verschijnselen uit te drukken. In een uitvoergestuurd model, zoals de Optimaliteitstheorie, waarin beperkingen i.p.v. regels een centrale rol spelen, kan dit wel: het verschijnsel in kwestie wordt uitgedrukt door een enkel, minimaal verschil in de volgorde van de beperkingen.
In de derde plaats wordt de hypothese geformuleerd dat door het intensieve taalcontact, het Zuid-Nederlands deze wijze van fonologische organisatie van het Frans heeft overgenomen.
Tenslotte wordt de conclusie getrokken dat niet alleen lexemen, fonologische en syntactische elementen, maar ook principes van fonologische organisatie (zoals de volgorde van beperkingen), van geleen kunnen worden uit een andere taal.
| Origine | Fichiers éditeurs autorisés sur une archive ouverte |
|---|
Loading...