Identity Formation among the Belarusian Tatars in the Context of Belarus’s Transition to Independence, 1991-1992
Résumé
У пачатку 1990-х гадоў беларуска-татарская меншасць, якая складае прыблізна 0,1% ад насельніцтва Беларусі, прайшла праз культурнае адраджэнне, на чале якога стаяла ейная інтэлігенцыя. Гэты артыкул разглядае ўклад, які ўнеслі два татарскія інтэлектуалы ў рэканструкцыю беларуска-татарскай ідэнтычнасці праз свой штоквартальны часопіс, « Байрам ». Артыкул сцвярджае, што гэтая ідэнтычнасць мела чатыры асобныя слупы : іслам, вернасць Беларусі, прыхільнасць да беларускай мовы ды татарская этнічнасць. Ён таксама разглядае выкарыстанне гісторыі ў « Байраме » ў падтрымку поглядаў ягоных рэдактараў наконт беларуска-татарскай ідэнтычнасці. Артыкул ставіць гэты праект па канструіраванні ідэнтычнасці ў кантэкст беларускага Адраджэння (нацыяналістычнага руха, узначаленага членамі інтэлігенцыі) і беларускай палітыкі канца савецкай эпохі ды пачатку эры незалежнасці.
The Belarusian Tatar minority, representing about 0.1 percent of the population of Belarus, experienced a cultural revival led by its intelligentsia in the early 1990s. This article examines the ways in which two Tatar intellectuals helped reconstruct a Belarusian Tatar identity through their quarterly journal, Bajram. It argues that this identity had four distinct pillars : Islam ; loyalty to Belarus ; attachment to the Belarusian language ; and Tatar ethnicity. It also examines the use of history in Bajram in support of its editors’ views on Belarusian Tatar identity. The article places this identity construction project in the context of the Belarusian Renaissance (a nationalist movement led by the members of the intelligentsia) and Belarusian politics of the late Soviet and early post-independence eras.
La minorité tatare bélarusse, qui représente environ 0,1% de la population du Belarus, a connu une renaissance culturelle dirigée par son intelligentsia au début des années 1990. Cet article examine les façons dont deux intellectuels tatars ont contribué à reconstruire une identité tatare bélarusse à travers leur revue trimestrielle, Bajram. Il fait valoir que cette identité reposait sur quatre piliers distincts : l'islam, la loyauté au Bélarus, l'attachement à la langue bélarusse, et l'ethnicité tatare. Il examine également l'utilisation de l'histoire, dans Bajram, pour appuyer l'opinion des éditeurs sur l’identité tatare bélarusse. L'article place ce projet de construction d'identité dans le contexte de la Renaissance bélarusse (un mouvement nationaliste dirigé par des membres de l'intelligentsia) et de la politique bélarusse de la fin de l’ère soviétique et du début de l’époque postindépendance.